Shaking is okay, just don't fall

12-10-2012
Vandaag is de dag een beetje anders gelopen dan van tevoren gepland was. Leonore en ik zouden van 9 tot 11 meegaan met een Field Trip, maar toen we bij het kantoor aankwamen, bleek dit niet door te gaan. Baluhh! Want we hadden er best zin in! Helaas, waren de mensen van de Field Trip met motoren gegaan, in plaats van met een auto, daarom konden we dus niet mee. We zijn toen even langs de OK gelopen om te kijken of er wat was, maar daar waren Bart en Annet al druk in de weer. Daarna zijn we langs Maternity gelopen om te kijken of er vandaag nog een bevalling was. En jawel, tussen tien en elf zou er een vrouw gaan bevallen, dan maar terug komen dus. In de Labour room zagen we een kindje dat net was geboren met zes maanden, zo ontzettend klein! Het zou goed kunnen dat het het kindje was van die vrouw die ik op de Maternity Ward trof tijdens mijn clinical rounds en weeën kreeg met 29 weken.
We zijn weer even terug gegaan naar de Dorm en lekker buiten gaan zitten. Toen was Frank zo lief om zijn OK plek af te staan en Leo en mij. Dus in plaats van Maternity zijn Iris, ik en Leo om half 11 naar de OK gegaan. Er was een orthopeed uit Lusaka overgekomen, super toffe vent! Toen hij, dokter Mandevu, erachter kwam dat we uit Nederland kwamen, konden we niet meer stuk bij hem. Hij kende veel Nederlanse medici in Zambia. We hebben het adres gekregen van het ziekenhuis waar hij werkt in Lusaka en kunnen daar misschien over twee weken nog langs gaan. Lijkt me zeker de moeite waard!
De eerste operatie was een jongetje waarbij zijn benen in Varus stand stonden. Dit zou met een operatie worden gecorrigeerd. Op een gegeven moment keek de dokter Mandevu Iris aan en vroeg of zij hem wilde assisteren, super cool! Ze mocht klemmen vast houden en uiteindelijk de wond dicht hechten. Het bot werd doorgezaagd en op een gegeven moment gebroken (lekker geluid was dat) en in de juiste stand vast gezet met gips.
De tweede operatie was een jonge vrouw die last had van exostosis, een benigne bottumor die moest worden verwijderd. Deze keer mocht Leonore assisteren. Ze mocht de incisie maken met een scalpel, dat kon geen kwaad, want als ze te diep sneed zou de scalpel op het bot terecht komen wat toch verwijderd moest worden. Na een hoop timmer en beitel werk was de tumor verwijderd en mocht Leo de wond weer dicht hechten.
Na Leo's heldendaad hadden we een korte break. Hij vertelde dat hij vorige week bij een Nederlandse arts was ergens anders in Zambia en opeens kreeg ik zijn telefoon tegen mijn oor gedrukt om even met Paulien te kletsen, geen idee wie ze was verder! Ondertussen zat ik natuurlijk keihard te duimen voor een derde operatie. En jawel, driemaal scheepsrecht! Ik mocht assisteren bij een operatie aan een knieholte van een jongetje waar een abces in zat, wat later een cyste bleek te zijn. Het idee dat dit de tweede keer in mijn hele leven was dat ik op de OK stond en mocht assisteren, maakte me toch wel een beetje zenuwachtig! Mijn OK pakje inclusief muts en mondkapje had ik natuurlijk al aan. Ik moest mijn handen wassen en daarna zonder iets aan te raken naar de OK lopen. Daar kreeg ik een steriele jas aangetrokken en moest ik mijn handen in steriele handschoenen steken. Ik mocht aan de andere kant van de tafel gaan staan, tegenover dokter Mandevu. Hij maakte een incisie en ik kreeg wat klemmen in mijn handen geduwd waarmee ik de wond moest ophouden. Ik moest met mijn vingers in de wond voelen, ik kon de cyste voelen zitten en ook het bot. Het was een heel karwei om de cyste er totaal uit te halen. Af en toe kreeg ik aanwijzingen om met mijn vingers druk uit te oefenen op het been of ik moest een tang of klem vasthouden. Zo gaaf om er met je neus boven op te staan! Mandevu wist niet of hij de cyste er heel uit kon halen. Ik kreeg een bril voor mijn ogen gezet voor het geval er pus of vloeistof uit zo spuiten. Er was maar één bril, maar de Mandevu zei dat mijn ogen nog langer mee moesten dus dat ik hem maar op moest zetten. Eindelijk kon de cyste verwijderd worden, het ding was zeker 10 centimeter. De arts moest nog een paar hechtingen zetten en toen mocht ik de wond verder dicht hechten. Super vet om zo actief deel te mogen nemen aan een operatie! Ik had drie kwartier met klemmen en tangen de wond open moeten houden, dus er stond behoorlijk wat spanning op mijn handen en dat gecombineerd met de zenuwen zorgde ervoor dat mijn handen behoorlijk trilden. 'Shaking is okay, just don't fall', was het motto van Mandevu. Na een paar hechtingen en wat tips ging het al beter en kon ik het helemaal af maken. Wat een adrenaline! We kwamen helemaal enthousiast de OK uit! Ondertussen hadden we lunch gemist en was het al twee uur, but who gives a shit, we hadden net alle drie geassisteerd! Super tof!
Eenmaal terug op de Dorm werden alle foto's en filmpjes uitgebreid bekeken en werden alle ervaringen gedeeld. Gelukkig was er nog brood van gisteren samen met een cup a soupje was dat een prima lunch.
Eigenlijk zou ik om twee uur een lezing over Malaria bijwonen samen met Nicole en Stien in kader van onze opdracht. Maar door ons avontuur in de OK waren we pas om drie uur klaar met lunchen. Ik dacht dat het niet meer de moeite was om te gaan kijken, maar toen Nicole en Stieneke om vijf uur nog niet terug waren, ben ik er toch maar even heengelopen om de laatste 5 minuten bij te wonen. Daarna zijn we gelijk door gegaan naar het volleyballen, niet echt een succes met een spijkerbroek en teenslippers, maar goed het was wel weer gezellig! 's Avonds hebben we eindelijk de motivatie gevonden aan onze opdracht te werken en we zijn al op de goede weg, gaat helemaal goed komen met die presentatie woensdag.

13-10-2012
Vandaag een vrije dag! Om zeven uur even uit bed geweest om te ontbijten en daarna lekker een boekje gaan lezen. Om half elf zijn Leo en ik naar het restaurant gelopen om nieuwe vouchers voor het internet te halen. Bart, Justin en ik zaten namelijk door ons internet heen. Daarna zijn we langs het winkeltje naast het ziekenhuis gegaan om wat brood, koekjes en drinken te kopen. Het is erg warm vandaag, dus we waren blij toen we weer in de Dorm waren. Gelijk gebruik gemaakt van mijn nieuwe internet en lekker met Kaatje gekletst via de chat van Skype. Van de week maar een keer echt Skypen met het thuisfront! Ik heb nu toch zat internet wat voor woensdag op moet.
Vanmiddag zouden we een rondvlucht maken over Macha. We zijn om half 3 weggegaan. Na een tussenstop bij de craft shop en een lemonade bij het restaurant, zijn we langs de MICS school gelopen om wat spullen te geven die Nicoles moeder cadeau had gedaan. Schriftjes, krijtjes, papier, pennen, stiften. Ze waren er erg blij mee en dat ze het goed konden gebruiken was een understatement volgens het mannetje dat daar werkt. Tegen vieren liepen we het lokale vliegveldje op. Nouja vliegveldje, het is een lange landingsbaan bestaande uit rood zand en er staat een soort grote garage waar een klein vliegtuigje instond, een Cessna 206, waar een piloot plus nog vijf mensen inpassen. We waren een beetje bang dat het niet door kon gaan, omdat het ondertussen was gaan regenen en we in de verte onweer hoorden. Maar gelukkig was dit geen probleem volgens de piloot. We waren met zijn twaalven en het vliegtuigje is dus drie keer de lucht ingegaan. Echt geen geld joh! Het koste 50.000 kwacha per persoon, dat is ongeveer 8 euro. De piloot was de man van Mary-Ann Reddekopp, Guillermo. Nicole, Bart, Frank en Stieneke beten het spits af en gingen als eerst. Kanonnen, dit was veel meer dan ik had verwacht! Het vliegtuigje dook een paar keer naar beneden en vloog dan weer recht omhoog, links, rechts, alles! Ook de tweede vlucht was weer een spektakel om te zien vanaf de grond! De piloot vloog vlak over ons heen, om eventjes te zwaaien. De derde keer mocht ik instappen met Justin, Leonore en Annet. Spannend!! Het opstijgen ging soepel en de eerste minuut in de lucht verliep ook rustig. Ik heb mooie foto's van het uitzicht kunnen maken. Maar toen... waaaajooooo! Dat is de beste beschrijvind die ik kan geven! We doken naar beneden en gingen weer loodrecht omhoog. Hingen helemaal naar links echt 90 graden gekanteld! Op een gegeven moment doken we zo hard naar beneden dat ik gewoon gewichtsloos werd! Super cool! Ik zweefde! Mijn camera hing tegen het plafond aan. Wat was dit ontzettend vet!! De adrenaline gierde door mijn lijf en heb even een carrière switch overwogen. We vlogen over de garage heen, schijnt, want ik was heel mijn oriëntatie kwijt! En na nog een flinke duik, maakten we ons klaar voor de landing. Het vliegtuig ging nog aardig hard en ik vroeg me af wanneer we de grond zouden raken. Ineens leek het of hij nog een keer ging versnellen. En hop, we schoten weer loodrecht de lucht in! Waaaaaat, dit zagen we echt niet aankomen! Ik heb de longen uit mijn lijf gegild, maar het was zo vet! Echt geweldig! Toen we weer allemaal op de grond stonden, legde de piloot nog het één en ander uit over het vliegtuig en daarna zijn we terug naar de Dorm gelopen voor het eten.
Na het eten brak de hemel open. Donder, bliksem, regen! Het kwam met bakken uit de hemel zetten! En daarmee kwamen er gelijk allerlei kikkers te voorschijn, fijn! Ik ben wel een beetje bang voor de spinnen nu het regent, want het schijnt dat deze in het regenseizoen zo groot als een gespreide hand kunnen worden. Ieeel! Er gingen nog twee gekken in bikini in de regen springen, ik zal geen namen noemen. Nu is de onweer en regen weer redelijk gezakt, hopen dat de spinnen weg blijven!

14-10-2012
Vanochtend hebben we allemaal heerlijk uitgeslapen. We hoefden er niet uit voor het ontbijt, omdat we gisteren broodjes hadden gehaald. Na deze overheerlijke broodjes met pindakaas zijn Stien, Eva, Iris en ik naar de markt geweest. Het was zondag, dus heel veel kraampjes waren leeg gehaald. We hebben nog wel wat appels gehaald en een aantal meiden hebben chitenga's gekocht. Het was echt heel warm en vochtig door de regen van gisteren!
's Middags hebben we pannenkoeken gebakken met de meiden, lekker! Het duurde alleen wel even want we hadden maar één pan en waren met z'n achten. Toen we weer helemaal opgeladen en vol energie waren, was het om vier uur tijd om te gaan volleyballen. Ik moet toegeven dat we echt steeds beter worden! Leuke rally's en lekker gezweet, er was geen wolkje aan de lucht te bekennen. Om kwart voor zes ben ik snel onder de douche gesprongen om om zes uur weer aan tafel te zitten.
's Avonds waren we uitgenodigd voor een gamenight bij Mary-Ann en Guillermo. Ik ging er heen met Nicole, Stien, Annet, Leo, Bart en Frank. Het Duitse gezin was er ook met hun twee kinderen, zij geven beide les op de MICS. Mary-Ann en Guillermo vonden het erg leuk dat we waren gekomen! En wij waren ook heel blij dat we waren gekomen wat we zijn echt vol gepropt met ijs met brownies, chips, popcorn, chocola! Het was een hele gezellige avond, veel nieuwe spelletjes geleerd: iets met dierengeluiden, zero en rage. Om half twaalf heeft Guillermo ons weer met zijn auto terug gebracht. Toen we bij de Dorm kwamen lag iedereen al op één oor en zijn wij ook snel ons bed in gekropen. We gaan ze morgen wel jaloers maken met alle lekkernijen die wij hebben gekregen. ;)