Having the time of my life!
Blijf op de hoogte en volg Inge
21 Oktober 2012 | Zambia, Livingstone
Tassen gepakt, ontbijt achter de kiezen, snel een presentatie geven en dan hop naar Livingstone! Dat was het programma. De presentaties liepen iets uit, maar uit eindelijk liepen we om half 11 voor de laatste keer richting de Dorm. 'Ingeeee!' hoorde ik ineens achter me, kwam Mathias totaal onverwachts aangefietst. Hij was toch al terug en wilde nog even afscheid van mij en Annet nemen. Ik vertelde dat ik had gehoord dat zijn broer was overleden en hij bevestigde dat. 39 jaar was hij geworden en afgelopen zondag gestorven aan meningitis. We namen afscheid van Mathias, hij beloofde zijn vrouw en kinderen de groeten van ons te doen en wij beloofden de foto's die we tijdens het weekend hadden gemaakt op te sturen. Misschien duurt het een paar maanden, maar des te blijer zal hij er mee zijn!
Om kwart over 11 kon Danny ons in Macha oppikken. Na een rit van vier uur kwamen we om kwart over 3 aan in Livingstone, dat viel me alles mee, ik had een langere rit verwacht! We hebben de spullen gedumpt, zijn gaan pinnen en vervolgens meteen doorgegaan naar de Booz Cruise. Na vier weken zonder alcohol kwamen die wijntjes en Mosi's (bier) behoorlijk aan bij iedereen, wat resulteerde in een hele gezellige avond. Na een paar minuten zag ik wat bewegen in het water 'What the fack is dat?!!', 'een krokodil!' riep Stieneke. Bijna goed, het was een hippo! Super leuk om die beesten gewoon rond de boot te zien drijven. De BBQ deed het ook goed en even later zaten we aan een heerlijk bord met kip, worst, brood en salade. Wat een leven en wat hebben we hier naar uitgekeken! De stemming zat er goed in. Het enige minpuntje van de avond was dat Bart zijn camera per ongeluk over boord trapte, maarja dat is toch ook wel weer een goed verhaal. Om 7 uur stonden we weer met beide benen op land, niet geheel stabiel, zeebenen of alcohol, wie zal het zeggen. We besloten naar een cocktailbar te gaan in Livingstone, de Fez Bar. De cocktails waren twee halen één betalen en smaakten dus extra goed. De heupen werden los geschud en de voetjes kwamen van de vloer. Ook de lokale bevolking stond nu op de dansvloer. Om 12 uur hielden we het voor gezien, het voelde aan als diep in de nacht. Tijd om ons een bedje op te zoeken, morgen weer een druk programma!
18-10-2012
Na een gezellig avondje viel het ontbijt vanochtend om half acht toch wel erg zwaar. Maar we hebben een mooie dag voor de boeg! Om acht uur worden we opgehaald om te gaan raften op de Zambezi River, the place to be als het om raften gaat! We kregen een korte introductie over wat je moet doen als je uit de boot valt en dergelijken. Waar we meteen wat bekende gezichten van gisterenavond spotten. Vet grappig! Die Zambianen die gisteren in de Fez Bar waren, werken dus bij het raften. Na deze ontdekking werden we in onze reddingsvesten gehesen, kregen we een peddel in onze handen geduwd en werd er een helm op ons hoofd bevestigd. Stieneke, Leonore, Justin, Lucas en ik gingen mee met Voster, onze gids. We moesten twintig minuutjes door de rimboe afdalen om bij de rivier te komen. Daar lag onze mooie rode boot klaar! Toen we allemaal geïnstalleerd waren, kregen we wat instructies over forward en backward peddelen en 'Get down!' betekent dat je in de boot moet gaan zitten en je heel goed vast moet houden. Daarna moesten we allemaal uit de boot springen, heerlijk zo'n verkoeling! De kunst was om nu weer in de boot te komen. Gelukkig wist Voster ons allemaal weer aan boord te hijsen.
Omdat wij een halve dag zouden gaan raften, namen we alleen Rapid 1 tot 10. Mensen die hadden gekozen voor een volle dag, zouden Rapid 1 tot 25 doen. Elke versnelling had een bepaalde graad die aangaf hoe heftig de Rapid was. Deze graad varieerde van 1 (easy) tot 6 (niet te doen). Rapid 1 was een opwarmertje en daar kwamen we goed doorheen. Rapid 2 was een graad 2 en zou ook goed te doen moeten zijn. Maar Lucas en Justin vielen er allebei uit. Dan is het maar weer duidelijk hè wat het zwakkere geslacht is. Toen wij, dames, de mannen weer aan boord hadden gehesen, konden we weer verder. Een aantal Rapids gingen goed, maar we zijn er ook zeker een aantal keer met z'n alle uitgeknikkerd! Het was zo gaaf onbeschrijfelijk! Hoe sterk dat water is, ongelofelijk! Halverwege zijn we zelf in een kleine stroomversnelling gesprongen, schitterend om zo de Zambezi River te ervaren. Wat Rapids en heel wat liters water later, zijn we op de rotsen geklommen om vanaf daar het water in te springen. Heerlijk dat water!
Het beste werd voor het laatst bewaard. Rapid 8, graad 5! We doken erin en flip-over! De boot lag op z'n kop. Ik ben een paar seconden onder water geweest, maar het voelde als minuten! Elke keer als ik dacht nu moet ik boven zijn, was ik er nog niet! Eindelijk voelde ik dat ik boven kwam! Maar het water was zo wild, ik moest echt happen naar lucht. En al die kayaks hingen al vol met mensen. Terwijl ik tussen de kayaks zwom, kwamen we in een tweede versnelling. Ik zag een kayak over me heenkomen en heb echt honderd liter water binnen gekregen. Na deze versnelling zag ik eindelijk een kayak die nog plek had. Ik was uitgeput! Ik mocht voor aan de kayak gaan hangen met mijn benen er omheen geslagen. De man die erin zat checkte even of alles oké was, maar het enige wat ik kon uitbrengen was 'Holy shit! I'm exhausted!'. Daar kwam Voster aan met de boot, met een big smile natuurlijk! 'Now you really have experienced the Zambezi River!'. Eenmaal in de boot ben ik languit gaan liggen. Wat was dit eng, maar tegelijkertijd ontzettend gaaf!!
De andere boot had het er minder goed vanaf gebracht, hun boot was in de lengte gekanteld en ze waren daardoor allemaal boven op elkaar geknald. Annet had ontzettend veel water binnen gekregen en Eva's neus lijkt gebroken te zijn. But we survived!
Na een beetje bijgekomen te zijn van deze heftige flip-over, werden de boten aan de kant gehaald, want Rapid 9 wordt overgeslagen. Rapid 9 is een graad 6 en te gevaarlijk! Dat kon ik me heel goed indenken na Rapid 8. Wat wel leuk was is dat we via de Zimbabwaanse oever zijn gelopen. De Zambezi River scheidt Zambia namelijk van Zimbabwe. Ik ben dus ook in Zimbabwe geweest vandaag!
Rapid 10 was uiteindelijk een eitje na Rapid 8. Woooow, we hebben het overleefd! Wat een beleving! Maar we waren er nog niet, want nu begon de grote klautertocht naar boven. Goeie genade, wat een afgang! Maar des te lekkerder smaakte het water boven op de top. Heerlijk toen we eenmaal in de open bus zaten op weg naar de lunch. In de bus vertelde Voster over ongelukken die in de afgelopen jaren waren gebeurd. Acht jaar geleden is er een Australisch meisje verdronken, omdat haar reddingsvest los zat en uit schoot. En een proffesionele kayakker is om het leven gekomen door een klap op de rotsen. Dit avontuur was dus niet zonder risico. In de bus ontdekte ik dat ook ik er niet helemaal zonder kleerscheuren vanaf was gekomen, een gigantische blauwe plek op mijn bovenbeen, waarschijnlijk van een peddel.
Eenmaal terug op het terrein waar we ook waren gestart, stond er een heerlijke lunch op ons te wachten. Nadat we onze hamburgers op gesmuld hadden, werd de film gestart en ook de foto's werden vertoont. Echt leuk om dat zo terug te zien! Ik heb zowel de film als de foto's gekocht, dus die zien jullie binnenkort wel verschijnen op Facebook.
Om kwart over drie waren we op de afgesproken plek voor de excursie naar Devils Pool. Eigenlijk net te laat, maar gelukkig kon er nog een gids geregeld worden. We moesten snel zijn, dus met een behoorlijk tempo liepen we over de stenen richting de Victoria Falls. Na een kwartiertje van steen naar steen springen, zagen we de waterval. Wauw!! Het is zo ontzettend mooi, echt onbeschrijfelijk! Ik denk oprecht dat dit het mooiste is wat ik ooit heb gezien! Het overtreft alles! Om bij Devils Pool te komen moesten we eerst een stukje zwemmen en vervolgens moesten we even wachten op de rotsen. Toen alle camera's gereed stonden om mooie plaatjes te schieten, mochten we één voor één in Devils Pool springen. We zaten met z'n allen op het randje van een waterval van circa 100 meter. Bizar!! Dit is echt once in a lifetime! Een lokale werknemer stond op de rand om ons goed in de gaten te houden en hij hield mijn benen vast toen ik met losse armen over het randje ging liggen om naar beneden te kijken. Woooww, we zijn helemaal gek geworden, wat ben ik in hemelsnaam aan het doen! Het was zo gaaf, dit vergeet ik echt de rest van mijn leven niet meer!
Om terug te komen naar Jollyboys namen we een taxi. Daar konden we allemaal even nadenken. Ik denk dat dit de meest risicovolle, maar ook de meest geweldige, gave dag ut mijn leven is geweest! We hebben zoveel zieke dingen gedaan, de adrenaline spuit uit mijn oren!
19-10-2012
Gisterenavond hadden we onze rugzakjes al gepakt, want vandaag gaan we op safari in Botswana. We overnachten in een tent in het Chobe National Park tussen alle wilde dieren. Ja, we vallen van het ene avontuur in het andere! Met de bus reden we naar de grens, daar moesten we ons paspoort laten stempelen en met een bootje staken we de rivier over en waren we in Botswana. Daar stonden onze gidsen/chauffeurs ons al op te wachten. Als eerst gingen we met een boot over het water het park in. We hebben toen al heel veel dieren gespot. Hippo's, krokodillen, buffels, olifanten, impala's, leguanen en verschillende soorten vogels. Ik kan het allemaal gaan beschrijven, maar foto's zeggen meer dan duizend woorden en ik zal dan ook als ik de mogelijkheid heb wat foto's op Facebook proberen te uploaden.
Na de boottocht kregen we een lekkere lunch en daarna gingen we met Jeeps het park in. Vanuit de auto ziet alles er weer totaal anders uit dan vanaf het water. Weer zagen we hippo's, olifanten, buffels en impala's. Maar nu kwamen we ook giraffen en zebra's tegen, wat een prachtige beesten! De big five bestaat uit de leeuw, buffel, olifant, luipaard en neushoorn. De buffel en olifant konden we al vrij snel van ons lijstje afstrepen. Neushoorns komen in dit park niet voor en om leeuwen en luipaarden te zien moeten we toch een beetje geluk hebben. En dat hebben we gehad! Op een gegeven moment kregen we via de radio te horen dat er ergens een leeuwin gesignaleerd was. En ja hoor, daar liep ze! Met Karens telelens kon ik prachtige foto's maken. We hebben de leeuwin denk wel twintig minuten gevolgd. Toen ging ze er van door en gingen wij ook weer onze eigen weg, hopend dat we nog een leeuw zouden zien of een luipaard. Wederom hadden we geluk en zagen we een leeuw. De chauffeur waarschuwde ons dat deze mannetjes af en toe kunnen 'chargen' en dat we dan niet moeten bewegen, maar zo stil mogelijk moeten zitten. De leeuw zat recht voor onze auto op zo'n 5 meter afstand toen die opsprong en een gigantische brul gaf. Toch lastiger dan je denkt om op zo'n moment doodstil te blijven zitten in plaats van panisch te gaan gillen. Maar goed brullende leeuwen bijten niet zullen we maar zeggen. Als klap op de vuurpijl hebben we ook nog een luipaard gezien, prachtig beest! Wat een lucky basterds zijn we ook.
Al deze bijzondere ontmoetingen zorgden er wel voor dat het al begon te schemeren toen we nog naar het kamp moesten rijden. En omdat het aan de overkant van de rivier, in Namibië al onweerde, had onze chauffeur behoorlijk wat haast. We scheurden met een gigantische snelheid tussen de bomen door, dood eng. We zijn gelukkig allemaal heel aangekomen. Eenmaal in het tentenkamp was het kampvuur al gezellig aan het knetteren en hoefden we alleen maar onze rugzakken in de tent te gooien om vervolgens te genieten van het eten. Intussen was het vrijwel donker en veel licht was er niet, dus het was moeilijk te zien wat er op je bord lag. Wat er allemaal op de grond kroop zag je gelukkig ook niet altijd even goed. Maar ik heb echt een stuk of vijf schorpioenen gezien, brrrr! Ondertussen was het ook wel tijd om een plasje te plegen. De wc was echt hilarisch! Een gat in de grond met daarboven het omhulsel van een klapstoel met daarop een wc-bril gemonteerd wat werd omheint met een tentdoek, geniaal!
Na het eten hadden Luganda en Romeo een lokale dans voorbereid compleet met outfit wat bestond uit niet veel meer dan een klein broekje. Justin zag dat ook wel zitten en deed vrolijk mee. Hilarisch! Na deze grappige voorstelling werden er raadsels voorgelegd. Eéntje daarvan was bijvoorbeeld 'it is more powerful than God, it is more powerful than devil, poor people have it, rich people need it and if you eat it you will die'. Het antwoord is 'nothing'. Daarna kwamen ze met één of andere truc die ik nog steeds niet begrijp! Romeo ging weg, ik wees een voorwerp aan en dan ging Luganda vragen stellen zoals 'is het een beker?'. Elke keer wist Romeo het juiste voorwerp te noemen. Wij begrepen het totaal niet en hebben het verschillende keren geprobeerd onderuit te halen, maar het lukte niet. Als we dit ook wilden kunnen, moesten we eerst een raadsel oplossen van Luganda. Het raadsel gaat als volgt: Er zijn twee engelen, één spreekt altijd de waarheid en de ander liegt altijd, je weet niet wie wie is. Er zijn ook twee deuren, één naar de hemel en de ander naar de hel, je weet niet welke deur naar wat leidt. Je mag één vraag stellen en die moet je naar de hemel leiden. Nou, wij kwamen er dus echt niet uit! Luganda zei dat hij zelf pas na 7 maanden achter het antwoord is gekomen. Met dit raadsel in gedachten zijn we om twaalf uur naar onze tent gegaan. Ik sliep met Annet in een tent helemaal aan het eind van de rij. Het waaide heel hard en ik was echt bang dat de tent zou in storten. Bovendien is het best wel een eng idee dat er in principe gewoon leeuwen, olifanten, luipaarden en noem maar op langs je tent kunnen lopen. Het eerste uur heb ik daarom een beetje wakker gelegen, maar daarna ben ik lekker in slaap gevallen en de volgende ochtend pas om zes uur gewekt.
20-10-2012
Na een licht ontbijt van cornflakes met melk gingen we met de Jeep rijden. We hebben opnieuw leeuwen gezien, nu een mannetje en vrouwtje bij elkaar. Ook veel zebra's, giraffen, vogels en andere dieren gezien. Toen begon het te regenen en waaien en werd het ontzettend koud, vooral omdat wij allemaal met korte broek in de Jeep zaten. We zijn weer terug gereden naar het kamp en daar lekker in de tent onder de dekens gaan liggen. Vrij snel daarna konden we lunchen, of brunchen eigenlijk wat het was nog maar 11 uur. Het raadsel was nog steeds niet opgelost en Luganda weigerde ons het antwoord cadeau te doen. Justin heeft zijn emailadres, dus als we het weten zullen we hem emailen. Na de lunch moesten we onze spullen pakken wat we kwamen niet meer terug in het kamp. We vertrokken om half twee vanuit het kamp, zouden nog wat rondrijden door het park en dan langzaamaan weer naar Zambia vertrekken. We konden deze middag een slang, jakhalzen en een stinkdier toevoegen aan ons lijstje. Ik heb nog veel meer beesten gezien, maar te veel om allemaal op te noemen! Al met al was het een hele bijzondere ervaring om te overnachten tussen de wilde dieren!
Bij de grens van Botswana naar Zambia waren er allerlei mensen die sourvenirs verkochten. Die kon je tegen van alles ruilen. Bart heeft zijn hoed geruild voor een houten hippo en Lucas een pot jam.
's Avonds zijn we gaan eten bij het Zambezi Restaurant en om een beetje in de safari sfeer te blijven heb ik krokodil besteld. Erg lekker! Het smaakt een beetje naar kip. Daarna zijn we weer naar de Fez Bar geweest en was het wederom een erg gezellige avond. Half 3 gingen we pas naar huis en kwart over drie lagen we op bed. Dat betekent slechts twee en half uur slaap voor het microlighten!
21-10-2012
Kwart voor zes ging de wekker. Pff, ik had beter niet kunnen gaan slapen volgens mij! Om kwart voor zeven worden we opgehaald voor het microlight flighten. Het is een soort combinatie van een vliegende scooter en een deltavlieger. Je zit achterop en voorop zit de piloot. We vlogen over de Victoria Falls heen, wat een uitzicht! Geweldig! Van bovenaf ziet Devils Pool er nog veel heftiger uit dan wanneer je erin zit. Ik zag olifanten, hippo's en buffels vanuit de lucht. Fantastisch om zo helemaal vrij door de lucht te zweven! Ook hier zijn mooie foto's van gemaakt die ik op Facebook zal plaatsen.
Om half 11 heeft Danny ons opgehaald voor een laatste trip naar Lusaka. Onderweg stapten er nog wat extra mensen in en uit, waarschijnlijk familie of vrienden, zo gaat dat blijkbaar hier. Ik ben benieuwd wat het laatste deel van deze minor ons gaat brengen. Over elf dagen zit het erop en ik mag nu al terugkijken op een geweldige tijd!
-
21 Oktober 2012 - 21:32
Wernher En Frances:
Hoi inge, we zijn ontzettend benieuwd naar de film en foto"s.
Nog veel plezier en tot gauw.
Groet je grappigste oom, je liefstevtante en oh ja liezzz en justin. -
21 Oktober 2012 - 21:37
Mandy:
Hee Inge!
Wat een verhalen, helemaal gaaf! Geniet er ten volste van! :)
Groetjes,
oudklasgenoot Mandy -
21 Oktober 2012 - 22:36
Nico:
Inge, wat een geweldige avonturen! Ik ben jaloers, maar zal ook erg blij zijn als je veilig weer terug bent in Nederland.
Ik weet trouwens het antwoord op de vraag.
xxx pap
-
21 Oktober 2012 - 22:36
Nico:
Inge, wat een geweldige avonturen! Ik ben jaloers, maar zal ook erg blij zijn als je veilig weer terug bent in Nederland.
Ik weet trouwens het antwoord op de vraag.
xxx pap
-
21 Oktober 2012 - 22:36
Nico:
Inge, wat een geweldige avonturen! Ik ben jaloers, maar zal ook erg blij zijn als je veilig weer terug bent in Nederland.
Ik weet trouwens het antwoord op de vraag.
xxx pap
-
21 Oktober 2012 - 22:36
Nico:
Inge, wat een geweldige avonturen! Ik ben jaloers, maar zal ook erg blij zijn als je veilig weer terug bent in Nederland.
Ik weet trouwens het antwoord op de vraag.
xxx pap
-
21 Oktober 2012 - 22:37
Mama:
Papa had z'n bril niet op dus het ging ff niet zo lekker. -
22 Oktober 2012 - 00:43
Marleen:
Inge, wat een heerlijke verhalen elke keer! Geniet van je laatste elf dagen! -
22 Oktober 2012 - 09:08
Leo En Berna:
Hoi Inge,
wat een indrukwekkende belevenissen! Dit vergeet je idd nooit meer... :-). We zijn benieuwd naar al je foto's! Nog een mooie tijd en tot gauw!
Groetjes uit Deventer -
22 Oktober 2012 - 09:08
Leo En Berna:
Hoi Inge,
wat een indrukwekkende belevenissen! Dit vergeet je idd nooit meer... :-). We zijn benieuwd naar al je foto's! Nog een mooie tijd en tot gauw!
Groetjes uit Deventer -
22 Oktober 2012 - 09:11
Leo En Berna:
Ha ha, wel m'n bril op.... maar nog geen koffie.....:-) -
24 Oktober 2012 - 20:24
Carla Zwijnenburg:
Hoi Inge,
Ik ben weer bij gelezen en heb genoten van al je belevenissen. In de operatiekamer is het spannend maar wat je de afgelopen week allemaal overhoop gehaald heb is wel heel bizar en spannend. Dit ga je allemaal nooit meer vergeten. O,ja je raadsel ga ik nog ff over nadenken.
groetjes Carla -
24 Oktober 2012 - 21:17
Monica:
Apa perjalanan yang besar dan bagus laporan
Salam dari Rotterdam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley