Tannie Inge

Tannie Inge, auntie, mammie! Elke keer als ik dat hoor, smelt ik helemaal weg! Het klinkt zo schattig uit die kinderbekkies! Afgelopen week zijn we begonnen met het helpen in de gezinnen. We koken, helpen met huiswerk of houden de kids gewoon lekker bezig met kaarttrucs en spelletjes. Maandag- en dinsdagmiddag helpen we bij het gezin van Selwyn en Maria. Zij hebben zelf twee kinderen plus 8 aangenomen kinderen, waarvan er een paar op de Special Needs School zitten. Ze kunnen onze hulp dus hard gebruiken! Ik heb de oudste vooral geholpen met zijn huiswerk. Hij is 17 jaar, kan amper lezen en schrijven en ook rekenen gaat moeizaam, maar de wil is er! Ik vind het wel echt een uitdaging om zo'n jongen wat nieuws te leren en kan echt trots zijn als dat lukt! Optellen doet hij bijvoorbeeld met behulp van potloden en kaarten. Als hij 8+2 moet uitrekenen, telt hij eerst 8 potloden uit en legt er vervolgens 2 kaarten naast. Dan begint hij weer helemaal op nieuw met alles bij elkaar optellen. Op een gegeven moest hij een oefening maken, waarbij hij elke keer een getal bij tien moest optellen. Ik kreeg hem zo ver, dattie niet bij 1 begon met tellen maar al vanaf 10 en dan verder. Het stelt misschien weinig voor, maar het is zo leuk om te zien als ineens het kwartje valt!
Het andere gezin, waar we op woensdag- en donderdagmiddag helpen, is het gezin van Fergie en Karlien. Zij wonen bij ons op het terrein en zijn dus ook onze overbuurtjes! Echt heel leuk om hen steeds beter te leren kennen. Fergie en Karlien hebben twee kinderen van henzelf en hebben daarnaast 9 kinderen in hun gezin opgenomen, die allemaal gewoon hetzelfde behandeld worden. De kids zijn stuk voor stuk om op te vreten en noemen ons dus tannie Inge en tannie Mandy, zooo schattig! Tannie betekent tante en wordt vooral gezegd door kleurlingen, de Xhosa mensen (één van de originele stammen van Z.A.) zeggen mammie en ik heb hier en daar ook nog 'Auntie' gehoord. Cricket is hier echt een populaire sport en tannie Inge kan baie goed vang die bal! De kids hier spelen het continu en ik merk dat ik ook graag fanatiek mee doe! Het is zo lekker om effe gek te doen met die kinderen en afgelopen donderdag brak dat uit in één groot watergevecht met wat kids van beide gezinnen. We weten niet veel over de geschiedenis van deze kinderen, maar ik merk dat hoe meer ze een plekje in mijn hart veroveren, hoe moeilijker ik het vind om me voor te stellen dat veel van hun biologische ouders niet goed voor hen zorgden. Het zijn zulke mooie, lieve en leuke kinderen, hoe kunnen hun ouders dat niet gezien hebben.. Onvoorstelbaar voor mij.

Ook de Special Needs School is een nieuw onderdeel in onze weekplanning. We zullen daar elke vrijdagochtend gaan helpen. Het niveau van de kinderen varieert enorm op deze school, van kinderen die er ogenschijnlijk normaal uit zien tot kinderen die niet kunnen praten of Down syndroom hebben. Maar het is er een stuk levendiger dan in Asiphe (het huis voor disabled children) en er zit natuurlijk meer potentie in deze kinderen. Ik merkte namelijk wel dat ik het lastig vond om mezelf elke dag opnieuw weer te motiveren om naar Asiphe te gaan. Ik heb de neiging om snel in te kakken, want de respons die je van de kinderen krijgt is gewoon heel laag. Het is daarom goed dat we er vanaf nu maar 3 ochtenden in de week gaan helpen. Tijdens die ochtenden wil ik dan wel echt initiatief nemen. Afgelopen week hebben we bijvoorbeeld Clayton in bad gedaan. Ik weet niet wat hem precies allemaal beperkt, behalve dat hij blind is. Maar als hij in de tuin speelt, houdt hij er bijvoorbeeld van om heel veel grond en gras in zijn mond te stoppen. Dat bad was dus geen overbodige luxe! En het is heel fijn om zo'n kind wat meer aandacht te geven, daar geniet hij echt van! Naast zulke momenten, zorgen de huismoeders van Asiphe ook voor genoeg gelach! Vooral als Lizzy, Maggie en Leani dienst hebben, is het feest. Ik had een functie op mijn telefoon ontdekt waarmee ik vervormde foto's kon maken, de dames gingen stuk van het lachen en de kinderen gingen er helemaal in mee! Ook moesten ze allemaal even een fotoshoot houden achter het stuur van ons autootje, gekke mensen! Maar die heb je nodig bij Asiphe, om een beetje leven in de brouwerij te brengen!

Het laatste nieuwe onderdeel in ons programma is de crèche op dinsdagochtend. De crèche zit bij Agapé 2, ongeveer tegenover Asiphe, en er gaan ongeveer 180 kinderen heen. Ik ben begonnen in de 'baby room', waar de jongste kinders zitten vanaf 9 maanden tot bijna 2 jaar. Ook Nomsa zit in deze groep, één van de kinderen van Selwyn en Maria. We hebben liedjes gezongen en handafdrukken gemaakt met vingerverf. Rond een uur of tien ben ik geswitched met Mandy en kwam ik in een klasje met iet wat oudere kinderen, onder andere Ayden. Ayden is drie jaar, woont bij Fergie en Karlien en is een enorme boef, maar veels te schattig om boos op te worden! Ik heb hem het woord 'boef' al geleerd en nu zegt ie elke keer tegen mij 'byeeeee boef!'.

Na een week lang 'werken', is het tijd voor weekend! Vorig weekend hebben we onwijs genoten van ons autootje! Met onze rugzakjes en TomTom zijn we er op uit getrokken. Na een prachtige route langs de kust, was de first stop Kalk Bay! Een leuk dorpje aan het strand, met allerlei vintage winkeltjes. Spiegeltjes, kleden, wereldbollen, kisten, kopjes, kannen, antieke spulletjes, schilderijen. Allemaal dingen waarvan je denkt 'wat moet je ermee', maar bij elkaar zag het er erg leuk uit!
Daarna zijn we doorgereden naar Simons Town, waar we bij Boulders Beach gestopt zijn. We worden zo vaak aangesproken om 'onze mooie taal'. Ook nu weer, een parkeerwachter die erg nieuwsgierig was waar we vandaan kwamen. 'Ons kom van Holland, dus ons kan een bietjie Afrikaans praat.' 'DAVID, HOLLAND!', werd er geschreeuwd. En we kregen een mooi parkeerplekje van David toegewezen, baie dankie David! Boulders Beach staat bekend om zijn kolonie met penguins en dat waren er inderdaad een heleboel! Toch gek om zo'n hele groep penguins op het strand te zien chillen, maar het zand was ook zo wit dat het bijna sneeuw leek!
Met een spontane tussenstop bij een Ostrich Farm, waar we struisvogels hebben gevoerd, zijn we uiteindelijk in Cape of Good Hope Nature Reserve beland. Daar hebben we eerst lekker gelunched bij het Two Oceans Restaurant. Daarna zijn we zonder na te denken de bordjes 'Cape of Good Hope' gaan volgen, na een wandeltocht van drie kwartier op onze slippertjes, kwamen we beneden tot de ontdekking dat we daar ook gewoon met de auto heen hadden kunnen rijden. Maar goed, de wandeling was prachtig en na de standaard foto's te hebben genomen bij die mees suidwestelijke punt of Suid-Afrika, kregen we een lift terug omhoog, van een Nederlands meisje nota bene. Eenmaal boven, vonden we dat we wel weer genoeg gewandeld hadden en hebben we de Flying Dutchman Funicular (soort kabeltreintje) genomen naar Cape Point, waarvandaan we een prachtig uitzicht hadden. We raakten bijna niet uitgekeken, maar zijn op een gegeven moment toch maar weer naar beneden gegaan om de auto op te zoeken.
Om nog even van het laatste avondzonnetje te genieten, zijn we gestopt bij Bordtjies Rif, waar we ook lekker van onze biltong konden snacken. Biltong is rauw vlees, wat gedroogd is onder één of andere lamp. Het klinkt echt goor, maar is best lekker en heel goed te bewaren, dus ik zal genoeg meenemen naar Nederland, zodat jullie allemaal kunnen proeven!
Onze laatste stop op de weg terug, was in Hout Bay. Daar hebben we lekker gegeten in een vaag Grieks tentje, waar ik zelfs nog een paar woorden Tonga kon wisselen met een ober die uit Zimbabwe kwam. Van Hout Bay zelf, hebben we niet heel veel meer gezien, maar ik weet ook niet of m'n netvlies nog meer aan kon, want we hebben veel gezien die dag!

Afgelopen weekend zijn we er ook weer flink op uitgetrokken! Zaterdagochtend 11.00 uur vertrok onze ferry naar Robben Island. Daar kregen we eerst een bustour rond het eiland waarbij we onder andere langs het huis reden van Robert Sobukwe waar hij zoveel jaar in isolatie heeft door moeten brengen. Hij kon met niemand praten en als Nelson Mandela en hij elkaar zagen, groetten zij elkaar door hun hand op te steken en vervolgens een hand met zand te pakken waarbij hij het zand door zijn vingers liet glippen. Maar verreweg de meeste indruk maakte de ooit zo streng bewaakte gevangenis waar onder andere Nelson Mandela heeft vast gezeten. We kregen een rondleiding van een ex-gevangene. Bizar en indrukwekkend om zo'n verhaal van zo'n persoon te horen! Iedereen had dan ook duidelijk diep respect voor deze man.
Na een boottochtje van een halfuur kwamen we weer terug op Waterfront. Eigenlijk was het plan om gelijk door naar 'huis' te gaan, omdat we met wat mensen van Agapé zouden gaan braaien. Maar we hadden een smsje gekregen, dat dat volgende week toch wat beter uit komt. Dus zijn we heeeeerlijk sushi gaan eten en (non-alcoholische; enige nadeel van een auto) cocktails gaan drinken bij Waterfront!
En wat is het dan lekker 'thuis' komen, als er minstens zes kinderen om je auto staan te springen en 'tannie, tannie!' roepen en zo enthousiast zijn dat ze in veels te snel Afrikaans van alles aan je willen vertellen! Geweldig!

Zondag hadden we besloten de Hillsong Church in Kaapstad te bezoeken. Eén grote swingende menigte, erg toepasselijk als je bedenkt dat het gebouw vroeger dienst deed als discotheek! Na de kerkdienst zijn we door Canal Walk gelopen, een gigantisch winkelcentrum, wat op loopafstand was van de kerk. Daar hebben we een beetje winkeltjes bekeken en wat broodjes gekocht die we vervolgens op het strand van Camps Bay hebben opgegeten. Een paar dagen daarvoor hadden we een plaatje gezien op een ansichtkaart en daarop zag het strand er niet spectaculair uit ofzo, maar ik vond het echt een prachtige plek! Zon, zee, wit zand en op de achtergrond de Twelve Apostles van de Tafelberg. Cape Town is treating us gooood!
Na een heerlijke middag doorgebracht te hebben op het strand, liet de harde wind ons weten dat het tijd was om de spullen te pakken. We zijn nog even langs Kirstenbosch gereden, de botanische tuinen, waar elke zondagavond een zomerconcert is. Het was alleen al half 7 geweest, terwijl het concert maar tot 7 uur duurde, dus we vonden het niet meer de moeite om nog een kaartje te kopen. Maar het klonk veel belovend, dus die staat zeker nog een keer op de planning!

So, 'n baie lang storie! Ek verveel me nog nie en geniet met volle teue!
Soen tannie Inge