88 days of HAPPINESS!

Wow, wat heb ik een hoop gezien de afgelopen drie weken! Ongelooflijk! Het is weer een uitdaging hier een 'kort' blog over te schrijven. Inmiddels wachten we op onze eerste vlucht vanuit Livingstone, Zambia. Maar voor we daar zijn beland, hebben we maar liefst vier landen gepasseerd! Onze overland tour begon drie weken geleden in Kaapstad. Daar ontmoetten we onze tourguide Terrence en truckdriver Gladman en natuurlijk de rest van de groep. We begonnen met zestien personen vanuit Nederland, Duitsland, België, Australië, Zwitserland, Polen en zelfs Alaska. Het was de eerste dag een flinke rit en eenmaal aangekomen bij het kamp kregen we uitgelegd hoe we onze tenten moesten opzetten, wat ons onderkomen is voor de komende drie weken. De tenten en de truck zijn de ideale manier om het echte Afrika te ontdekken! We hebben op prachtige plekken geslapen, waar we anders nooit hadden gekomen! Na woensdag onze eerste stop te hebben gehad bij het Cedergebergte, trokken we donderdag verder richting de grens van Namibië. Het was een lange rit vanwege wegwerkzaamheden en de biertjes en de braai 's avonds waren dan ook meer dan welkom! De volgende ochtend zijn we gaan kanoën op Orange River, een prachtige manier om van de schitterende omgeving te genieten. Het water was heerlijk om in te zwemmen! Een grotere tegenstelling met de middag kan ik me niet indenken: de woestijn van Namibië. Het was er heel erg warm en de wind voelt dan ook aan als een föhn! Maar dit is één van de landen waar ik ontzettend naar had uitgekeken! We hebben een prachtige zonsondergang meegemaakt in Fish River Canyon, de op één na grootste, maar oudste canyon ter wereld. Erg indrukwekkend! Zaterdagochtend reden we naar Sesriem Canyon en tot m'n verbazing zagen we onderweg mountain zebra's, struisvogels, springbokken, gemsbokken en zelfs giraffen! Wauw, het is nog mooier als je zulke beesten onverwacht tegen komt! Na opnieuw een prachtige zonsondergang te hebben gezien, was het tijd om naar bed te gaan. De wekker ging namelijk om 04.45 uur. Gelukkig niet zonder reden, we gingen namelijk de echte 'zand' woestijn in, Sossusvlei, om daar Dune 45 te beklimmen en vanaf daar de zonsopkomst te bekijken. PRACHTIG!! Dit was voor mij echt één van de highlights van de trip! Het is zo'n adembenemend gezicht, de rode duinen in de morgenzon! Dit was één van de redenen dat ik graag naar Namibië wilde en het was het dubbel en dwars waard! Toen we als heerlijke kinders de duinen zijn afgerend en weer in de truck zaten, begon het te regenen. Voor het eerst in drie jaar haha, heel bijzonder! De temperatuur zakte daardoor van een normale 40 graden celsius naar 19, best wel prima eigenlijk. Naast Sossusvlei, wat 'leven' betekent, hebben we ook Death Vlei bewonderd. Daar is geen leven meer, omdat één van de duinen de watertoevoer compleet geblokkeerd heeft. Later die dag heeft Boesman daar nog veel over uitgelegd, erg interessant. Meneer Boesman woont al zijn hele leven in de woestijn en kan veel vertellen over de geschiedenis van de bush men. Een volk wat vroeger op een hele bijzondere manier in de woestijn kon overleven. Voor hun vochtpeil aten ze rauwe eieren of maagsappen van bijvoorbeeld een gemsbok. De bush men waren fantastische jagers en omdat de westerlingen, die rond 1900 naar Afrika kwamen, zich daardoor bedreigd voelden, besloten ze dat het legaal was om de bush men af te slachten. Belachelijk natuurlijk! Boesman vertelde dat er zelfs bepaalde competities speelden. Het deed me erg denken aan het verhaal van de Aboriginals in Australië. In Swakopmund was het party time! De voetjes gingen van de vloer en niet iedereen zat de volgende ochtend even fris aan het ontbijt. Gelukkig sliepen we deze twee nachten niet in een tent, wat voor de verandering ook wel erg lekker was. 's Middags zijn we op een quad door de woestijn gaan racen, awesome!! Echt vet om zo vol gas door de duinen te sjeezen! In Swakopmund zijn er ook zes extra mensen bij de groep gekomen, 4 Duitsers en 2 Israeliers. De bus zat toen wel echt nokkie vol! De volgende stop was Spitzkoppe, wat één van de mooiste kampeerplekken was van de tour, ondanks of misschien wel dankzij het gebrek aan elektriciteit en stromend water. Na Spitzkoppe brachtten we een bezoek aan de Himba tribe. Ik vond het zelf een beetje nep. Zo werden de armbanden van pvc gemaakt in plaats van bot en werden de hair extensions geproduceerd in China in plaats van het gebruikelijke paardenhaar. Ondanks dat zagen de mensen er prachtig uit en was het interessant om te horen en zien hoe zij leven, stiekem keek ik al uit naar de volgende dag. Vrijdag gingen we namelijk naar Ethosa National Park, waar we verschillende gamedrives zouden doen. Impala's, springbok, struisvogel, wildebees, hartebees, giraffen en zelfs een zwarte neushoorn!! 's Avonds sliepen we vlakbij een waterhole, waar vaak dieren naar toe komen. Mandy en ik besloten als enige om na het opzetten van de tent meteen naar de waterhole te gaan. En wat een geluk! Een witte neushoorn zorgde voor een fantastisch plaatje!! Op de achtergrond een geweldige sunset met daarvoor een neushoorn die rustig aan het drinken is, WAUW. Ook zeker een hoogtepunt van de overland reis! 's Nachts zijn Mandy en ik samen met Sabine en Michael ook nog even naar de waterhole te gaan, maar deze keer zagen we slechts twee honeybatchers (soort stinkdieren). Overdag zagen we nog leeuwen, neushoorns en giraffen van dichtbij, wat een schitterende natuur heeft Afrika toch! Zondag was het al tijd voor een afscheid, helaas! In Windhoek stopte de tour voor Mark en Maartje en Katrien en Annick. Gelukkig kwamen er vier leuke Duitse meiden voor in de plaats, waarmee we meteen de grens naar Botswana overstaken. 's Avonds kregen we een traditionele dans en zang te zien, wat met alle respect slechter dan de jostiband klonk. De volgende dag vertrokken we naar Maun, wat onze doorgang is tot Okavango Delta, waar we een dag later heen zouden gaan. Voor Okavango Delta moesten we een kleine tas pakken voor twee nachten en genoeg eten en drinken meenemen. Er is daar namelijk helemaal niks en omdat we met een mokoro varen, een traditonele boot, kunnen we niet onze hele backpack meenemen. Mandy en ik gingen met z'n tweeën plus onze bagage en een pooler in de mokoro, het is een soort sloep die met een houten stok wordt voortgeduwd. Prachtig om zo door de Delta te glijden! Op een gegeven moment kwamen we bij een open water, waar drie hippo's lagen te chillen. Ze gingen onderwater en kwamen dichterbij, gingen opnieuw onderwater en kwamen nog dichterbij. De angst was van de gezichten van de poolers af te lezen en ik was dan ook opgelucht toen we er uiteindelijk zonder kleerscheuren vanaf kwamen. De poolers vertelden later dat dit een hele ongewone situatie was, omdat hippo's normaal gesproken nooit dichterbij komen en daarbij komt dat hippo's erg agressief zijn en worden beschouwd als de gevaarlijkste dieren van Afrika. Oeps! Behalve hippo's hebben we ook nog zebra's gezien in de Delta tijdens een wandeling. Daarnaast heb ik zelf nog een mokoro bestuurd en voor de rest bestond de dag vooral uit zwemmen, chillen en spelletjes doen, omdat het overdag simpelweg te heet is om wat anders te doen. Maar ik vond het heerlijk om twee dagen niks te hoeven! Zohar is nog met camera en al in het water gevallen (muahaha) en 's avonds zorgden de poolers voor een fantastische entertainment van zang en dans, schitterend! Na een mooie avond bij het kampvuur was het de volgende ochtend alweer tijd om afscheid te nemen van de poolers. Na een HEERLIJKE douche, die we twee dagen hadden moeten missen, trokken we verder naar Nata. Nata was eigenlijk alleen maar een slaapplek, om daarna naar Chobe te gaan. Vanaf een boot zagen hippo's, krokodillen, buffelo's en olifanten, wat mijn herinneringen aan de Zambia groep naar boven haalden! Wie had gedacht dat ik hier nog een keer zou komen! De volgende ochtend hebben Mandy en ik met nog een aantal andere een morning drive gedaan. We zagen niet heel veel, maar de leeuwen welpjes waren voor mij absoluut de moeite waard! Na Chobe kwam onze eindbestemming, de adembenemende Vic Falls! Deze keer mocht ik ze van de Zimbabwe kant bewonderen en ik weet niet of het daar aan lag of het feit dat het regenseizoen net is geweest, maar wat een water! Het leek wel alsof we door een gigantische stortbui liepen, terwijl de lucht helderblauw was, heel bijzonder. Mijn telefoon heeft het ternauwernood overleefd, na een nacht drogen deed tie het gelukkig weer. De volgende ochtend namen we afscheid van een deel van de groep. Echt hele leuke mensen ontmoet! Een groot deel bleef ook nog een extra nacht in Shoestrings, waar wij ook nog een nachtje bleven, dus dat afscheid werd nog even uitgesteld. Om m'n adrenaline peil nog even een boost te geven, besloten Eva, Philine en ik een bridge swing te doen van de Vic Falls brug (111 meter). Ik was minder gespannen dan voor de bungee, en dat was misschien ook wel de reden dat ik deze keer wél kon gillen. Dat hebben ze geweten, ik was de 'scream of the day' haha. 's Middags ben ik met Mandy olifant gaan rijden, wat een kolosale beesten zeg! Comfortabel is anders, maar het was weer een ervaring! Daarna hebben we de kortste taxirit ever genomen naar ons volgende hostel samen met Eva en Philine. Daar hebben we gegeten en wat drankjes gedaan om vervolgens afscheid te nemen van de rest van de groep! Toch wel gek om na drie weken zo intensief met elkaar te zijn opgetrokken afscheid te moeten nemen. Maar wie weet zien we elkaar nog eens! Dinsdag zijn we de grens overgestoken naar Zambia en verblijven we in het oude vertrouwde Jollyboys Backpackers om de Vic Falls nog even van deze kant te bekijken! Fantastisch! Dit is toch echt wel mijn favoriete kant, het is zo'n aparte ervaring! De laatste avond zijn we met een leuk clubje uiteten geweest in de beruchte Fez Bar, nothing changed: same cocktails same prices haha! Na nog een ochtendje lokaal shakeshake bier proeven, is het dan nu écht tijd om naar huis te gaan. We wachten nu op onze vlucht van Livingstone naar Johannesburg en dan vliegen we via Dubai terug naar Amsterdam, waar we vrijdagmiddag zullen landen. Ik kan nu al zeggen dat dit absoluut de reis van m'n leven was! Het was echt geweldig! De boeffies van Grabauw zal ik nooit vergeten, de ongelofelijke vrijheid die ik tijdens de Garden Route heb ervaren was fantastisch en tijdens de overland tour heb ik meer gezien dan ik ooit had kunnen denken! Ik heb geweldige mensen ontmoet en ongelofelijk genoten! Daarvoor wil ik ook Mandy ontzettend bedanken, want zonder haar was deze reis niet zo perfect geweest! Ik kan niet wachten om morgen al mijn verhalen te vertellen over deze 88 days of happiness!! Tot zo! XXX Inge