Keep Calm and Travel On

Oooh, sinds vorige week vind ik het zo moeilijk dat we weg gaan! In het begin, toen we hier net een paar dagen waren, had ik gehoopt op dit gevoel. Het zou betekenen dat ik het ontzettend naar m'n zin had gehad en dat is zeker zo! Maar och, wat vind ik het moeilijk om afscheid te nemen van de allerliefste kinders van de wereld! Ze weten gelukkig wel dat we weg gaan, maar toen Rico en Gwennie heel serieus aan me vroegen wanneer we dan weer terug komen, moest ik wel eventjes slikken. Dat maakt het afscheid straks niet makkelijker!

Maar wat heb ik volop genoten van deze laatste twee weken in Grabouw! Bij Asiphe konden we de tactieken van Scenecio goed toepassen! De speelgoedkisten werden geopend, wat resulteerde in hoge torens en voetballen die om je oren vlogen. Leuk om zo wat leven in de brouwerij te brengen! Ook het eten werd op die manier één groot feest. Ik heb Jonathan zelf laten eten en al was hij wat viezer dan normaal, hij had er zoveel meer plezier in! Wat ik jammer vind, is dat de huismoeders zo snel in hun oude routine vallen. Wat aan de ene kant heel begrijpelijk is, maar aan de andere kant zo zonde! Gelukkig hebben we een handje kunnen helpen dankzij een budget dat we van Joëlle hebben gekregen. Dankjewel daarvoor! We hebben betere lepels aan kunnen schaffen en nog een aantal schooltassen en kratten die nodig waren. Gideon was er erg blij mee! Omdat Mandy en ik zo enthousiast waren over de training en we ook veel konden toepassen, had Tessa ons gevraagd om een Volunteer Guide te maken voor Asiphe. In een klein word documentje hebben we onze tips en ervaringen gebundeld, zodat de volgende vrijwilligers daar hun voordeel mee kunnen doen. De tijd bij Asiphe was goed! In het begin voelde ik me een beetje nutteloos, maar naarmate ik meer initiatief ging nemen, meer leerde en de kinderen beter kende, ging ik juist uitdagingen zien en heb ik een mooie tijd gehad met prachtige foto's als herinnering! Facebook geeft namelijk een beetje een vertekend beeld op dit moment. Zoals ik al eerder heb uitgelegd, mogen we geen foto's van de Agapé kinderen op internet zetten, terwijl we daar nu wel het meest mee bezig zijn. Maar zodra ik thuis ben, heb ik genoeg foto's om te laten zien wie ze zijn en hoe leuk ze zijn!

Gelukkig geniet ik ook maximaal van de weekenden! En het lijkt erop dat de komende zes weken één groot, lang, fantastisch weekend worden! Vorige week zaterdag zijn we wezen paragliden! We wilden dat eigenlijk die woensdag daarvoor al doen, maar toen we eenmaal boven op Signal Hill stonden, bleek de wind te sterk te zijn. We zijn toen dingen gaan doen die op ons 'als-we-nog-tijd-hebben-lijstje' stonden. We zijn door de Bokaap gereden om de leuke, gekleurde huisjes te bekijken, hebben over Long Street gelopen en over een marktje gestruind. Uiteindelijk zijn we ook nog even langs Castle of Good Hope gegaan. Binnen bleek het kasteel omgetoverd te zijn tot filmset. Ze waren scènes van een film aan het opnemen over slavernij. Eén van de acteurs had ook in Pearl Harbor gespeeld, ik weet alleen z'n naam niet meer, het leek op Cucumber. Vlak voor we weg wilden gaan, raakten we aan de praat met een paar figuranten. Eén van de vrouwen kwam uit België. 'Kunnen we niet mee spelen?', grapte Mandy. 'Als je serieus bent, kan ik het nog regelen ook en speel je morgen in de film', zei ze. Het volgende moment was ze haar man aan het bellen om het te regelen. Uiteindelijk hebben we het om moeilijke geldzaken en tijdsverspilling toch maar niet gedaan, maar het was wel leuk om heel even bijna beroemd te zijn! Maar dat was dus woensdag. Zaterdag ging het paragliden gelukkig wel door! Het weer was totaal anders dan woensdag. Warm en weinig wind, maar prima op te paragliden. Klemen was mijn piloot en hij legde uit dat ik eerst lange passen moest nemen en vervolgens moest gaan rennen om op te stijgen. Vooral niet springen en zitten, had ik in m'n oren geknoopt. Het opstijgen was easy, maar wel gek om zo van een berg af de lucht in te rennen! Een fantastisch uitzicht en een heerlijk gevoel! Door de zachte wind, duurde het alleen veels te kort en waren we na 5 minuten in de lucht alweer bezig met de landing. Gelukkig was de Tafelberg deze dag wel helder en konden we daar bovenop nog even verder genieten van het geweldige uitzicht over Kaapstad. Robbeneiland, Lions Head, Signall Hill, Camps Bay, Waterfront, we konden het allemaal zo aanwijzen! We hebben de middag perfect afgesloten op Clifton Beach en dan wel nummer 4. Clifton Beach heeft namelijk verschillende strandjes, elk gekenmerkt door het volk wat er komt. Volgens mijn Lonely Planet komen op strandje 1 en 2 'models and confirmed narcissists', op nummer 3 de homo's en nummer 4 is het familiestrand. Het strand beviel ons zo goed, dat we er maandag, op onze vrije dag, lekker zijn gaan chillen op een strandbedje met een parasol, hèèrlijk! Na een lange dag genieten van de zon, hebben we op weg naar huis een tussenstop gemaakt bij de Somerset Mall om mijn haren te laten knippen. Dat werd namelijk weer tijd.

Maandag waren we vrij omdat we van zaterdagavond tot zondagavond hadden gepast op de kinderen van Fergie en Karlien. Zij waren samen met Selwyn en Maria een weekendje weg, even uitrusten van alle drukte. Mandy en ik namen het oppassen over van Karliens moeder, een vrouw die je met een korrel zout moet nemen, maar het allemaal goed bedoeld. Toen ze weg was, hadden de kinderen het over aussie. Ik dacht dat ze het hadden over wie de oudste was en riep dus 'Ek is hier aussie!'. De kinderen keken me even aan en schoten toen keihard in de lach. Aussie betekent namelijk oma. Toen ik met een krakerig schretstemmetje ging praten en met een kromme rug ging lopen was de grap helemaal compleet. Nu word ik dus tannie aussie genoemd in plaats van tannie Inge. Na een prima nacht, waarbij we er nog even uit moesten voor de toiletrondes van de jongsten, heb ik zondagochtend voor het eerst ontbeten met Weetbix. Je ziet het hier overal en Agapé krijgt het zelfs gesponsord. Het lijkt een beetje op brinta, maar is goed te eten. Samen met Gwendoline ben ik nog even naar de Spar gereden om de beroemde muffin mix te halen. En net als Elrico, mocht ook zij even sturen en schakelen, wat een stoere kinders! Natuurlijk heb ik af en toe m'n gekke aussie stemmetje opgezet en heb weer heerlijk gespeeld met ze. Tijdens het vliegtuigje spelen, hoorde ik Gordon tegen een ander kindje zeggen 'tannie kan lekker grappie maak hè!'. Ach, dan smelt je toch gewoon! Gelukkig zorgde het watergevecht voor genoeg verkoeling en toen Fergie en Karlien om 17.00 uur weer terug kwamen, was ik dan ook behoorlijk gesloopt. Maar wat heb ik genoten van die kids! Ik ga ze missen de liefste boeffies van de hele wereld! En ik gok dat ze Mandy en mij ook wel leuk vinden, want ze zijn die avond wel drie keer het vuilnis weg wezen brengen, wat heeeel toevallig pal naast ons huisje is!

Die week daarvoor zijn we ook bij Anna, Raymond, Daniel en Fagrace wezen eten. Mielepap a.k.a. nshima! We werden lekker aan het werk gezet en hebben veel gelachen! Anna heeft denk ik wel een paar honderd foto's van ons gemaakt met hun camera en elke keer als ze een foto nam, kwam er allemaal rook uit de camera zetten, hahaha! Maar dat hoorde zo, volgens Raymond. Oké! Wat wel jammer is, is dat Anna weer terug moet naar Zimbabwe vanwege haar paspoort. Die verhalen hebben we hier vaker gehoord. Veel Zimbabwanen betalen om over de grens te gaan of hun paspoort verloopt terwijl ze in Zuid-Afrika zijn. Maar goed, kan je dat iemand kwalijk nemen, als hun enige reden is te overleven en zorgen dat hun kinderen een toekomst hebben? Ik niet, al zorgt het wel voor problemen.

En dan de laatste week die in het teken stond van afscheid nemen. Bij de crèche deden de kinderen dat door met z'n alle een hoopie op de juf te doen! Ik denk dat ik bedolven lag onder een stuk of 10 kids. Bij de dokter kregen we twee pennen van de doktersassistentes, omdat ze onze vriendelijke gezichten zo zouden missen! Bij de Special Needs School werd ik 'blommetjie' genoemd en Mandy 'kaboutertjie' en kregen we heel wat drukkies van de kinderen! En ook bij Asiphé spraken ze de waardering naar ons uit. We waren anders dan de anderen, volgens Lizzy. We hadden de tijd voor hun genomen en gelachen en gepraat, dat waardeerde ze heel erg!

Vrijdagavond had Tessa een afscheidsbraai voor ons georganiseerd bij Gerrit en Ami, waar ook Luzan bij was en een Engels echtpaar. Het was erg leuk om zo Gerrit en Ami nog even te spreken, want die hebben we niet zo heel veel gezien afgelopen zes weken. De verhalen die ze vertellen zijn geweldig, van hilarisch tot diep ontroerend! Ze moeten echt een boek gaan schrijven!

Zaterdag was dan echt de dag van het afscheid! Vrijdag hadden we al wel afscheid genomen van Ulan en het gezin van Selwyn & Maria, wat al wat tranen had gekost. Ulan vertelde dat hij tegen Faizel had gezegd dat wij de most effective volunteers waren die hij ooit heeft meegemaakt, dat is op zo'n moment echt heel fijn om te horen, dat we wat hebben kunnen betekenen! Van Tessa hadden we ook al diverse keren gehoord, dat de kinderen en Asiphé ons oprecht gaan missen en dat er straks een periode van leegte zal zijn. Gelukkig is er ook in Grabouw internet en kunnen we contact houden via whatsapp, mail en facebook!
Luzan, Tessa, Faizel en Noah zijn zaterdagochtend nog even langs gekomen om afscheid te nemen. Ik vind het altijd zo gek om afscheid te nemen! En nu het moeilijkste.. het afscheid van Fergie & Karlien en de kids. Poe, daar zag ik tegenop! Een paar dagen daarvoor was er een vliegtuig laag over komen vliegen. 'Look tannie!', had Theo gezegd. 'There is your plane going, you are too late! Now you have to stay here!', waarop alle kinderen begonnen te juichen haha. Ik wilde alle kinderen wel honderd keer knuffelen en kussen! Ze hebben allemaal een bijzonder plekje gekregen. Aiden als grootste boef van het stel, Stacie als kleine dramaqueen, Gordon als aapie, JP met z'n grappige dansjes, Theo als lekkere lachebek, Joshua met z'n sporttalenten, Ranel als best singer of all times, Gwennie als allerliefste schattebol, Natalie met haar aanstekelijke lach, Kay-Lynne met haar lieve complimentjes en Elrico als lieve maar vooral ontzettend stoere gangster, en dan Fergie en Karlien als twee geweldige ouders! Ik ga ze missen, heel Grabouw!

Gelukkig staat het volgende avontuur al weer voor de deur, onze backpack trip! We zijn begonnen met een weekend Kaapstad, waar we in een hostel op Long Street sliepen, Cat & Moose met ouwe stinkende blowende mannen, zodat we zaterdagavond lekker konden stappen! Verder hebben we het weekend niet heel veel boeiende dingen meer gedaan. In ieder geval niet zo boeiend, dat ik zin heb om het nu op te schrijven ;).

En nu is het maandag, zitten we in de BazBus en beginnen we aan de Garden Route, met onze eerste stop in Oudtshoorn! Let's keep calm and travel on!