Back to the basics
Blijf op de hoogte en volg Inge
08 Oktober 2012 | Zambia, Choma
05-10-2012
Vandaag voor het eerst uitgeslapen! Heerlijk! Lucas en ik hoefden pas om half 11 op de OK te zijn, dus ik heb het ontbijt lekker geskipt. Gelukkig hadden onze lieve groepsgenoten wat pannenkoekjes bewaard voor degenen die nog lagen te tukken. Dus om half 10 zat ik lekker aan de pannenkoekjes.
Eva en Wieteke kwamen al vroeg terug van de OK en toen Lucas en ik later ging, bleek dat er geen operaties meer waren vandaag. Althans niet gepland, dus toen zijn we maar weer terug gegaan. Eva had wel slecht nieuws gehoord. Het jongetje met al die brandwonden (doordat hij ingesloten was in een bosbrand), die ik maandag op de Male Ward heb gezien, is overleden. Heel triest. Het jongetje was pas twaalf jaar, maar hij had geen schijn van kans. Dat is dan toch wel even slikken. Dokter Spurrier wist geen eens of hij die bloedtransfusie nog heeft gehad, die hij maandagmiddag zou krijgen. Hij is dus kort daarop of zelfs daarvoor al overleden. Laten we hopen dat het met de andere kinderen beter gaat!
Vanmiddag om twee uur werden Annet en ik opgehaald door Mathias Muleka. Hij was op de fiets hier heen gekomen, maar we moesten naar zijn huis lopen. We zijn denk een uur onderweg geweest, een heel gesjouw met al onze spullen en cadeaus. Eenmaal aangekomen in Macha Central werden we voorgesteld aan zijn vrouw en kinderen. Zijn gezin bestond uit zijn vrouw en nog vijf kinderen. Zijn vrouw heet Maureen en is 25 jaar, hijzelf is 32 jaar. Ze zijn zes jaar geleden getrouwd. Niet alle kinderen uit het gezin waren van Mathias en Maureen. Ze hadden twee kinderen van familieleden onder hun hoeden genomen, de oudste van 23 jaar, we hebben haar niet gezien, omdat ze naar een bruiloft was ergens in het land en een meisje van 7 jaar, Saviour, een super leuk kind! Dan had je nog een jongen, Venture, van 15 jaar en twee meisjes, Gracious van 4 jaar en Pambana van 2 jaar. Annet en ik deden een snelle rekensom en vonden het wel vreemd dat Maureen en Mathias een zoon hadden van 15 jaar, terwijl Maureen zelf 25 was en ze pas zes jaar geleden getrouwd zijn. We durfden niet zo goed te vragen hoe dat zat.
Na een aantal handjes geschud te hebben, mochten we binnenkomen. Daar kwam er meteen een rol koekjes te voorschijn en limonade. Dat hadden ze speciaal voor ons bij een winkeltje gehaald, super lief, we voelden ons meteen welkom! We hebben met Mathias gepraat over de wiskunde lessen die hij gaf aan mensen uit de buurt en over zijn werk bij Macha Research Trust (een onderzoekscentrum bij het Macha Mission Hospital). Ondertussen had ik alle tijd om de kamer een beetje door te kijken. Bizar, als je iemand ontmoet die hier in en rond het ziekenhuis werkt, verwacht je niet dat die persoon leeft in een soort hut, geen stromend water heeft en zijn eten kookt op een vuurtje van bij elkaar gesprokkeld hout. Toen was het tijd voor de cadeaus die we hadden meegebracht, twee dekens, suiker, olie en een lamp, ze waren er erg blij mee! Voor de kinderen hadden we een lang springtouw meegebracht, die moest natuurlijk gelijk uitgetest worden en we hebben ons goed vermaakt. Rond half zeven ging de zon onder en dan wordt het al heel snel pikdonker, gelukkig hadden we de lamp! Even na zonsondergang konden we gaan eten. Maureen had een heerlijke maaltijd voor ons klaar gemaakt, schima met capenta en ei. Schima wordt gemaakt door maïspoeder toe te voegen aan kokend water, het wordt dan heel dik en het ziet er een beetje uit als rijst dat veel te lang gekookt is. Capenta is vis, het lijkt een beetje op ansjovis, in een sausje. Na het eten kregen we nog wat te drinken om de schima weg te spoelen. Daarna werd onze slaapplaats klaar gemaakt. We mochten slapen in de hut van Venture. Het was een kleine vierkante ruimte met een tweepersoons matras op de grond. Het was best eng met al die spinnen en beesten op de muur, maar gelukkig hadden we een klamboe. Mathias legde nog uit dat zij 's nachts normaal gesproken alleen voor 'big programmes' naar het wc huisje gaan en dat ze een klein plasje gewoon achter de hut doen. Annet en ik zijn toch maar even naar het wc huisje gelopen, maar besloten toen dat we toch liever achter de hut in het gras gingen. Het wc huisje is een klein hutje met een rieten dak en een gat in de grond, niet verschrikkelijk zou je zeggen. Maar dat gat zag echt helemaal zwart van de vliegen, echt zo smerig, dat durfden we echt niet! Uiteindelijk lagen we om kwart over negen al uitgeput op bed. Buiten is het pikdonker en kun je geweldig mooi sterren zien, de Melkweg zie je hier heel goed!
06-10-2012
Vannacht heb ik verrassend goed geslapen! Ik had verwacht dat ik geen oog dicht zou doen, maar ik ben alleen om half 12, half 1 en zes uur eventjes wakker geworden. Het was wel bloedheet! Maar goed, om zeven uur staan we op en wagen we weer een poging naar de latrine (het wc huisje). Gelukkig waren nu al die vieze stink vliegen weg. Buiten de latrine hangt een fles met water aan een paal om je handen te wassen. Daarna kregen we wat water om onze tanden te poetsen en moesten we ons wassen in de 'badkamer'. De badkamer is soort rieten omheining met in het midden een teil met warm water en een stuk zeep. Na ons zelf gewassen te hebben, hielpen we Maureen met de afwas. Ze had een soort blauw spul, wat ik elke keer op een soort rieten doekje moest doen en dan lekker soppen. Toen alle boorden en pannen weer schoon waren, konden we gaan ontbijten. Ik had echt een super smerig prutpapje verwacht, maar in plaats daarvan kregen we brood met pindakaas, echt heerlijk! Wat een meevaller! Na het ontbijt konden we de kids nog verblijden met wat bellenblaas, super leuk vonden ze dat! Daarna zijn we met Mathias gaan wandelen door de village. We zijn langs de kerk gelopen, een maïsmolen, primary school, reception class (peuterspeelzaal), een aantal grocery stores, een poolcafé, het courthouse en langs de dam. Daarna kregen we lekker koud water te drinken. Mathias en zijn familie halen water van een pomp (borehole), koken dat en bewaren het vervolgens in de koelkast van de buurman, dus het water is heerlijk koel! We hebben het nog gehad over de kerk, we zouden eigenlijk vanochtend een kerkdienst bijwonen, maar omdat er een heilig avondmaal of iets in die richting was, was het ergens anders en dat was te ver lopen. Hij gaat dus normaal op zaterdag naar de kerk in plaats van zondag. Na dit serieuze onderwerp, kwam hij met iets luchtigs aanzetten, een setje speelkaarten. Hij vertelde dat hij van andere studenten een kaartspel had geleerd, maar hij wist niet meer hoe het ging, dus toen hebben wij hem pesten en hartenjagen (hunting hearts) geleerd. Na een aantal potjes gespeeld te hebben, was het tijd voor lunch. Maureen had weer een lekkere maaltijd bereidt. Zij en de kinderen aten buiten, net als gisteren en ik, Annet en Mathias aten binnen. Ik voelde me daardoor toch een beetje bezwaard, je wil eigenlijk niet beter behandeld worden dan de rest. Maar je voelt je wel heel erg welkom. Ze hadden zelfs 's ochtends een kip voor ons geslacht, zodat we nu vlees hadden bij de schima! Gracious kwam hoogstpersoonlijk met de kippenkop voorbij zwaaien, lekker hoor.
Na de lunch kwamen er twee vrouwen op bezoek, familieleden. We hebben gevolleybald en gelummeld met de kids. Was erg leuk, taal speelt geen rol, met handen en voeten kom je een heel eind! Terwijl we aan het spelen waren, kwamen Eva en Iris langs met hun gastmoeder en zoontje Twizzy, schattig kereltje. Ze hebben wat gedronken bij ons en toen kwam de buurman. Hij had al een paar keer met mij en Annet gesproken en wilde ons zijn stenen laten zien, dus gingen we met z'n alle naar zijn werkplaats en kon hij zijn praatje doen. Daarna zijn we nog even rondgelopen in de village naar een soort reparatiegarage en een kokosnootboom. Daarna gingen Eva en Iris weer naar hun village en gingen wij water halen met Maureen en Gracious. Ik durfde het niet aan die ton met water op mijn hoofd te zetten, maar respect voor die vrouwen zeg! Zij werken sowieso heel hard. Maureen is hoogzwanger (ze is uitgerekend in november) en loopt een paar keer op een dag naar de waterput, runt het hele huishouden, kookt, was, zorgt voor de kinderen. Daar kan je alleen maar respect voor hebben! Gelukkig kon ik haar 's avonds een handje helpen met het maken van de schima. Vet zwaar is dat, daar moet je echt spierballen voor hebben! Maar het was goed te eten, al zeg ik het zelf.
Na het eten wilde Mathias ons wat filmpjes laten zien om zijn tv'tje. Hij moest daarvoor eerst wat brandstof halen bij een buurman, toen werd de generator onder het stof vandaan gehaald en de muziekvideo's opgezocht. Het begint blijkbaar niet vaak dat de tv aan gaat, want in een mum van tijd zat de hele kamer vol met kinderen. Na een paar video's kapte de generator er helaas mee, maar dat was een mooi tijdstip om naar bed te gaan. Om kwart voor tien lagen we weer in onze klamboe.
07-10-2012
Vanochtend stonden we om kwart over zeven op. Tandenpoetsen, wassen, afwassen, brood met pindakaas, water halen, ja wij zijn al helemaal gewend aan het ritueel! Daarna zijn we een rondje gaan lopen met Mathias en Gracious, althans dat was de bedoeling. Onderweg kwam hij op het idee om ons voor te stellen aan Chief Macha, een soort leider van dit gebied. Hij woont in een super mooi huis met een grote tuin waar allerlei verschillende bomen gepland zijn. We hebben met hem gepraat over het belang van sanitatie en hard werken. Ik vertelde hem dat dokter Thuma ons een leuke anekdote had verteld over hem. Hij is namelijk de enige Chief in Zambia die kan zeggen dat iedereen in zijn Chiefdom een wc heeft en hij droeg daarom een shirt waar op stond 'No Shit!'. We hebben nog wat drinken van hem gekregen en hij liet zijn varkens zien. Daarna wilde hij nog graag op de foto, met zijn mooiste sandalen! Na deze fotosessie kregen we nog wat water en papaya's mee en konden we gaan. Mathias liet ons nog de begraafplaats zien waar alle Chiefs begraven worden. Eenmaal thuis konden we ons wassen en kregen we lunch. Daarna hebben we nog wat foto's gemaakt met de familie. Mathias had zich speciaal omgekleed voor de foto. We hebben emailadressen uit gewisseld en ik heb beloofd ook wat foto's per post op te sturen. Hij had ons vrijdag ook al allerlei foto's laten zien, die andere mensen hadden opgestuurd, dus dan kan hij zijn collectie weer uitbreiden! Na deze fotosessie namen we afscheid van Maureen en de kids. Maureen sprak geen Engels, alleen Tonga, maar Mathias verzekerde ons dat zij haar benen omhoog zou houden 's nachts, zodat ze minder last zou hebben van vocht in haar voeten. Daarna bracht Mathias ons weer terug naar de Dorm.
Terug bij de Dorm was het leuk iedereen weer te zien! Sommigen hadden het heel erg naar hun zin gehad, anderen hadden een minder leuke tijd gehad. Ik vond het in ieder geval een hele bijzondere ervaring, het waren super leuke mensen en ik heb er echt van genoten! Morgen begint het leven in het ziekenhuis weer.
Vandaag voor het eerst uitgeslapen! Heerlijk! Lucas en ik hoefden pas om half 11 op de OK te zijn, dus ik heb het ontbijt lekker geskipt. Gelukkig hadden onze lieve groepsgenoten wat pannenkoekjes bewaard voor degenen die nog lagen te tukken. Dus om half 10 zat ik lekker aan de pannenkoekjes.
Eva en Wieteke kwamen al vroeg terug van de OK en toen Lucas en ik later ging, bleek dat er geen operaties meer waren vandaag. Althans niet gepland, dus toen zijn we maar weer terug gegaan. Eva had wel slecht nieuws gehoord. Het jongetje met al die brandwonden (doordat hij ingesloten was in een bosbrand), die ik maandag op de Male Ward heb gezien, is overleden. Heel triest. Het jongetje was pas twaalf jaar, maar hij had geen schijn van kans. Dat is dan toch wel even slikken. Dokter Spurrier wist geen eens of hij die bloedtransfusie nog heeft gehad, die hij maandagmiddag zou krijgen. Hij is dus kort daarop of zelfs daarvoor al overleden. Laten we hopen dat het met de andere kinderen beter gaat!
Vanmiddag om twee uur werden Annet en ik opgehaald door Mathias Muleka. Hij was op de fiets hier heen gekomen, maar we moesten naar zijn huis lopen. We zijn denk een uur onderweg geweest, een heel gesjouw met al onze spullen en cadeaus. Eenmaal aangekomen in Macha Central werden we voorgesteld aan zijn vrouw en kinderen. Zijn gezin bestond uit zijn vrouw en nog vijf kinderen. Zijn vrouw heet Maureen en is 25 jaar, hijzelf is 32 jaar. Ze zijn zes jaar geleden getrouwd. Niet alle kinderen uit het gezin waren van Mathias en Maureen. Ze hadden twee kinderen van familieleden onder hun hoeden genomen, de oudste van 23 jaar, we hebben haar niet gezien, omdat ze naar een bruiloft was ergens in het land en een meisje van 7 jaar, Saviour, een super leuk kind! Dan had je nog een jongen, Venture, van 15 jaar en twee meisjes, Gracious van 4 jaar en Pambana van 2 jaar. Annet en ik deden een snelle rekensom en vonden het wel vreemd dat Maureen en Mathias een zoon hadden van 15 jaar, terwijl Maureen zelf 25 was en ze pas zes jaar geleden getrouwd zijn. We durfden niet zo goed te vragen hoe dat zat.
Na een aantal handjes geschud te hebben, mochten we binnenkomen. Daar kwam er meteen een rol koekjes te voorschijn en limonade. Dat hadden ze speciaal voor ons bij een winkeltje gehaald, super lief, we voelden ons meteen welkom! We hebben met Mathias gepraat over de wiskunde lessen die hij gaf aan mensen uit de buurt en over zijn werk bij Macha Research Trust (een onderzoekscentrum bij het Macha Mission Hospital). Ondertussen had ik alle tijd om de kamer een beetje door te kijken. Bizar, als je iemand ontmoet die hier in en rond het ziekenhuis werkt, verwacht je niet dat die persoon leeft in een soort hut, geen stromend water heeft en zijn eten kookt op een vuurtje van bij elkaar gesprokkeld hout. Toen was het tijd voor de cadeaus die we hadden meegebracht, twee dekens, suiker, olie en een lamp, ze waren er erg blij mee! Voor de kinderen hadden we een lang springtouw meegebracht, die moest natuurlijk gelijk uitgetest worden en we hebben ons goed vermaakt. Rond half zeven ging de zon onder en dan wordt het al heel snel pikdonker, gelukkig hadden we de lamp! Even na zonsondergang konden we gaan eten. Maureen had een heerlijke maaltijd voor ons klaar gemaakt, schima met capenta en ei. Schima wordt gemaakt door maïspoeder toe te voegen aan kokend water, het wordt dan heel dik en het ziet er een beetje uit als rijst dat veel te lang gekookt is. Capenta is vis, het lijkt een beetje op ansjovis, in een sausje. Na het eten kregen we nog wat te drinken om de schima weg te spoelen. Daarna werd onze slaapplaats klaar gemaakt. We mochten slapen in de hut van Venture. Het was een kleine vierkante ruimte met een tweepersoons matras op de grond. Het was best eng met al die spinnen en beesten op de muur, maar gelukkig hadden we een klamboe. Mathias legde nog uit dat zij 's nachts normaal gesproken alleen voor 'big programmes' naar het wc huisje gaan en dat ze een klein plasje gewoon achter de hut doen. Annet en ik zijn toch maar even naar het wc huisje gelopen, maar besloten toen dat we toch liever achter de hut in het gras gingen. Het wc huisje is een klein hutje met een rieten dak en een gat in de grond, niet verschrikkelijk zou je zeggen. Maar dat gat zag echt helemaal zwart van de vliegen, echt zo smerig, dat durfden we echt niet! Uiteindelijk lagen we om kwart over negen al uitgeput op bed. Buiten is het pikdonker en kun je geweldig mooi sterren zien, de Melkweg zie je hier heel goed!
06-10-2012
Vannacht heb ik verrassend goed geslapen! Ik had verwacht dat ik geen oog dicht zou doen, maar ik ben alleen om half 12, half 1 en zes uur eventjes wakker geworden. Het was wel bloedheet! Maar goed, om zeven uur staan we op en wagen we weer een poging naar de latrine (het wc huisje). Gelukkig waren nu al die vieze stink vliegen weg. Buiten de latrine hangt een fles met water aan een paal om je handen te wassen. Daarna kregen we wat water om onze tanden te poetsen en moesten we ons wassen in de 'badkamer'. De badkamer is soort rieten omheining met in het midden een teil met warm water en een stuk zeep. Na ons zelf gewassen te hebben, hielpen we Maureen met de afwas. Ze had een soort blauw spul, wat ik elke keer op een soort rieten doekje moest doen en dan lekker soppen. Toen alle boorden en pannen weer schoon waren, konden we gaan ontbijten. Ik had echt een super smerig prutpapje verwacht, maar in plaats daarvan kregen we brood met pindakaas, echt heerlijk! Wat een meevaller! Na het ontbijt konden we de kids nog verblijden met wat bellenblaas, super leuk vonden ze dat! Daarna zijn we met Mathias gaan wandelen door de village. We zijn langs de kerk gelopen, een maïsmolen, primary school, reception class (peuterspeelzaal), een aantal grocery stores, een poolcafé, het courthouse en langs de dam. Daarna kregen we lekker koud water te drinken. Mathias en zijn familie halen water van een pomp (borehole), koken dat en bewaren het vervolgens in de koelkast van de buurman, dus het water is heerlijk koel! We hebben het nog gehad over de kerk, we zouden eigenlijk vanochtend een kerkdienst bijwonen, maar omdat er een heilig avondmaal of iets in die richting was, was het ergens anders en dat was te ver lopen. Hij gaat dus normaal op zaterdag naar de kerk in plaats van zondag. Na dit serieuze onderwerp, kwam hij met iets luchtigs aanzetten, een setje speelkaarten. Hij vertelde dat hij van andere studenten een kaartspel had geleerd, maar hij wist niet meer hoe het ging, dus toen hebben wij hem pesten en hartenjagen (hunting hearts) geleerd. Na een aantal potjes gespeeld te hebben, was het tijd voor lunch. Maureen had weer een lekkere maaltijd bereidt. Zij en de kinderen aten buiten, net als gisteren en ik, Annet en Mathias aten binnen. Ik voelde me daardoor toch een beetje bezwaard, je wil eigenlijk niet beter behandeld worden dan de rest. Maar je voelt je wel heel erg welkom. Ze hadden zelfs 's ochtends een kip voor ons geslacht, zodat we nu vlees hadden bij de schima! Gracious kwam hoogstpersoonlijk met de kippenkop voorbij zwaaien, lekker hoor.
Na de lunch kwamen er twee vrouwen op bezoek, familieleden. We hebben gevolleybald en gelummeld met de kids. Was erg leuk, taal speelt geen rol, met handen en voeten kom je een heel eind! Terwijl we aan het spelen waren, kwamen Eva en Iris langs met hun gastmoeder en zoontje Twizzy, schattig kereltje. Ze hebben wat gedronken bij ons en toen kwam de buurman. Hij had al een paar keer met mij en Annet gesproken en wilde ons zijn stenen laten zien, dus gingen we met z'n alle naar zijn werkplaats en kon hij zijn praatje doen. Daarna zijn we nog even rondgelopen in de village naar een soort reparatiegarage en een kokosnootboom. Daarna gingen Eva en Iris weer naar hun village en gingen wij water halen met Maureen en Gracious. Ik durfde het niet aan die ton met water op mijn hoofd te zetten, maar respect voor die vrouwen zeg! Zij werken sowieso heel hard. Maureen is hoogzwanger (ze is uitgerekend in november) en loopt een paar keer op een dag naar de waterput, runt het hele huishouden, kookt, was, zorgt voor de kinderen. Daar kan je alleen maar respect voor hebben! Gelukkig kon ik haar 's avonds een handje helpen met het maken van de schima. Vet zwaar is dat, daar moet je echt spierballen voor hebben! Maar het was goed te eten, al zeg ik het zelf.
Na het eten wilde Mathias ons wat filmpjes laten zien om zijn tv'tje. Hij moest daarvoor eerst wat brandstof halen bij een buurman, toen werd de generator onder het stof vandaan gehaald en de muziekvideo's opgezocht. Het begint blijkbaar niet vaak dat de tv aan gaat, want in een mum van tijd zat de hele kamer vol met kinderen. Na een paar video's kapte de generator er helaas mee, maar dat was een mooi tijdstip om naar bed te gaan. Om kwart voor tien lagen we weer in onze klamboe.
07-10-2012
Vanochtend stonden we om kwart over zeven op. Tandenpoetsen, wassen, afwassen, brood met pindakaas, water halen, ja wij zijn al helemaal gewend aan het ritueel! Daarna zijn we een rondje gaan lopen met Mathias en Gracious, althans dat was de bedoeling. Onderweg kwam hij op het idee om ons voor te stellen aan Chief Macha, een soort leider van dit gebied. Hij woont in een super mooi huis met een grote tuin waar allerlei verschillende bomen gepland zijn. We hebben met hem gepraat over het belang van sanitatie en hard werken. Ik vertelde hem dat dokter Thuma ons een leuke anekdote had verteld over hem. Hij is namelijk de enige Chief in Zambia die kan zeggen dat iedereen in zijn Chiefdom een wc heeft en hij droeg daarom een shirt waar op stond 'No Shit!'. We hebben nog wat drinken van hem gekregen en hij liet zijn varkens zien. Daarna wilde hij nog graag op de foto, met zijn mooiste sandalen! Na deze fotosessie kregen we nog wat water en papaya's mee en konden we gaan. Mathias liet ons nog de begraafplaats zien waar alle Chiefs begraven worden. Eenmaal thuis konden we ons wassen en kregen we lunch. Daarna hebben we nog wat foto's gemaakt met de familie. Mathias had zich speciaal omgekleed voor de foto. We hebben emailadressen uit gewisseld en ik heb beloofd ook wat foto's per post op te sturen. Hij had ons vrijdag ook al allerlei foto's laten zien, die andere mensen hadden opgestuurd, dus dan kan hij zijn collectie weer uitbreiden! Na deze fotosessie namen we afscheid van Maureen en de kids. Maureen sprak geen Engels, alleen Tonga, maar Mathias verzekerde ons dat zij haar benen omhoog zou houden 's nachts, zodat ze minder last zou hebben van vocht in haar voeten. Daarna bracht Mathias ons weer terug naar de Dorm.
Terug bij de Dorm was het leuk iedereen weer te zien! Sommigen hadden het heel erg naar hun zin gehad, anderen hadden een minder leuke tijd gehad. Ik vond het in ieder geval een hele bijzondere ervaring, het waren super leuke mensen en ik heb er echt van genoten! Morgen begint het leven in het ziekenhuis weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
